Beste allemaal,

Vandaag in Carrion los Condos aangekomen. Een tocht van 25 km door het ietwat saaie meseta gebied. Dit is een soort van hoogvlakte die doorsneden wordt door steile dalen. Wordt door anderen saai en geestdodend genoemd. Ik heb geprobeerd er wat van te maken door een meer gevarieerde route te lopen naast een rivier en dat is gelukt. Nog erg glad en glibberig van de eerdere regen maar het was de gehele dag droog!!! In de ochtend al vroeg op pad gegaan zo omstreeks 7.30 uur. Dit zijn de mooiste momenten van de dag, de ochtend. Stilte, lopend in een soort van telgang met je stokken, tikkend op de grond. Luisterend en kijkend naar de vogels en genietend van de rust. Dat is het leven van deze pelegrina. Verder een mooie kerk in Fromista bezocht. Deze staat bekend vanwege het beeldhouwwerk 350 kragenstenen die het dak ondersteunen. Deze zijn versierd met menselijke figuren en dierenkoppen. Een prachtige kerk alleen was deze om 9.00 uur nog gesloten.

Omstreeks 14.00 uur gearriveerd in de refugio. Het klooster van Monasterio de Santa Clara. Werd door een echte zuster, non, ontvangen en ingeschreven. Een prachtige slaapplaats waar, zoals het hoort, mannen en vrouwen aparte slaapzalen, douches en toiletten hebben. Overigens de eerste plaats waar ik dit tegen kom.

Graag wil ik nog iets vertellen over de weg en de was.

Als je in Spanje naar de weg vraagt en soms is dit nodig in de stad mn om te weten waar de refugios zijn, dan krijg je het volgende fenomeen voorgeschoteld. Je vraagt de weg aan iemand. Deze begint druk te gebaren en te wijzen naar een bepaalde richting. Want men wil altijd pelgrims helpen. Even later komt er nog iemand bij en die begint eveneens druk gebarend te wijzen maar dan naar een andererichting. Voor je het weet staan er 4 of 5 mensen druk met elkaar te overleggen en vooral elkaar te overtuigen. Het lijkt soms of er ruzie ontstaat maar nee dit is zoals het gaat. Ik ga dan in de ruststand en wacht af. Dit alles kan best 5 minuten of langer duren tot er een ander bij komt en dan gedecideerd een richting aan wijst. Vervolgens wordt er geknikt en mij een goede camino toegewenst. Het klopt dan en ik kom bij de juiste refugio uit. Prachtig niet.

De Was. Eergisteren had ik was, veel zat onder de modder en wilde in derefugio de was laten doen.Geen probleem werd mij vertelt dat was goed mogelijk. Samen met 2 anderen pelgrims kleding verzameltom zode kosten hoofdelijk om te slaan.Ik bracht het geheel bij de spaanse wasdame en zij beloofde mij dat het om 17.00,uur dezelfde dag klaar zou zijn. Jullie raden het al niets was klaar het stond nog vies in de tas.De wasdameraakte lichtelijk in paniek maar geen nood ik kon wachten. Het zou die avond om 21.00 uur klaar zijn. Ook om 21.00 uur was er geen was. Sterker nog de tas met was bleek zoek.Ik moet zeggen de gehele situatie kwam mij nogal chaotisch over. Kon geen goed was en beheer systeem bij deze was mevrouw ontdekken. Maar met veel vertouwen in de mensheid ben ik rustig gaan slapen want de volgende ochtend om 7.00 uur zou het euvel verholpen zijn, werd mij medegedeeld.Na een goede nachtrust ben ik wederom op zoek gegaannaar onze schone, droge kleding. Ik kreeg een tas in mijn handen geduwd maar herkende er geen enkel kledingstuk van en maakte haar dat duidelijk. Ze sprong op, rende naar buiten en kwam warempelmet de juiste schone en drogewas terug.Ik was verbaasd dat het gelukt was. Lachen niet, eind goed al goed.

Tot de volgende keer liefs pieternel