Home sweet home!

Lieve allemaal

Weer thuis.  Na een week thuis flink aan de slag geweest te zijn, onkruid wieden, weer koken enz enz (haha) wordt dit het allerlaatste  verhaal op mijn blogg. Zoals beloofd zijn er nog foto's toegevoegd,

Verder wil  ik nog even ingaan op de laatste dagen in Santiago en mn het bijwonen van de pelgrimsmis in de kathedraal, Natuurlijk eerst de kathedraal van binnen bekeken en heilige Jacobus omarmd zoals dat door de pelgrims gedaan wordt.   Op hemelvaart de mis bijgewoond en dat maakt indruk. Om te beginnen zat ik al keurig een uur voor aanvang te wachten immers je wil graag zitten. De kerk was stampvol met pelgrims maar ook veel toeristen. Er werd met enige regelmaat om stilte gevraagd. Er kwamen steeds groepen toeristen, met begeleiding binnen om het allemaal te aanschouwen. Een non, die loepzuiver zong, bezorgde mij enkele keren kippenvel. Ja echt waar het doet je wat. Zo samen met vele (bekende) pelgrims, je gedachten in zo'n kerk met ' spektakel'  te zitten.  Het was die dag hemelvaartdag en  het beroemde wierrookvat de ' Butafumeiro' werd gebruikt. Dit schijnt maar enkele malen per jaar te zijn mn bij de kerkelijke feestdagen. Dit wierrookvat hangt aan een systeem van  ijzeren bogen met een katrol en wordt door 8 mannen omhoog getrokken en heen en weer gezwaaid. Ik denk wel 40 meter waarbij de wierrook  de kerk verder wordt ingeslingerd. 

Ik heb me laten vertellen dat deze slingerwijze gedaan werd om de stank die de vroegere pelgrims bij zich droegen draagbaar te maken voor de anderen in de kerk. (Slaat natuurlijk niet op de huidige pelgrims) Op youtube Butafumeiro Santiago de Compostela kan je precies zien hoe deze slingeraktie eruit ziet.

Hierna hebben Peter en ik de stad bekeken, het pelgrimsmuseum bezocht en nog veel meer kerken van binnen gezien. Met diverse mensen nog gegeten en natuurlijk ook weer afscheid van mensen genomen, soms met pijn in het hart. Maar ook weer blij om naar huis te kunnen gaan ... Ben overigens niet meer naar Finesterre gegaan.

Verder wil ik iedereen uit de grond van mijn hart bedanken. Voor jullie support, steun, kaarsen , berichtjes, verrassingen  en nog veel meer. Het heeft mijn goed gedaan en het absoluut makkelijker gemaakt om de camino te (gaan) lopen. Dank hiervoor.

Er wordt mij gevraagd of ik het nog een keer zou willen lopen. Ik zeg volmondig  ja maar dan een andere!

Lieve groet Pieternel

ik ben in Santiago de Compostela

Lieve allemaal

Vandaag op 16 mei aangekomen in Santiago. Het is gelukt en ik ben er erg blij mee. Maar eerst,en misschien weteneen aantal van jullie het al maar mijn Peter is hier ook!!

Het was een complete verrassing voor mij. Hij stond te wachten in het plaatsje Palais de Rai volkomen onverwacht. Heerlijk om hem weer te zien. Hierna heeft hij 3 dagen, met mn loop groepje, meegelopen en geen centje pijn. Alsof hij niets anders heeft gedaan. Wederom mooie wandelpaden, lekker zonnig weer en flink wat kilometers gemaakt de laatste 100.Peter heeft met ons overnacht in de refugios en kennis kunnen maken met het snurken, andere pelgrenos en het pelgrimeren.In mijn beste spaans heb ik hem in de refugios kunnen praten vanwege zijn verwaarloosd uiterlijk natuurlijk. Wat wil je zo´n 4 weken zonder zijn vrouw (haha)

Zoals ik al aangaf vandaag aangekomen in Santiago en werkelijk dat maakt indruk. Een prachtige kerk, veel pelgrims en de camino die dan door jehoofd flitst. Natuurlijk de heilige Jacobs omarmt, (in de kerk) en een kaarsje aangestoken .Het gevoel van dankbaarheid overviel me.Dat het me gelukt is, voor het ontmoeten van zoveel lieve pelegrenos,voor hun verhalen, voor jullie support, voor mijn gezondheid en nog veel meer. I ama lucky girl!!!!

Ik heb besloten om niet meer naar Finsterre te lopen; dat zou nog zo´n 90 km zijn. Ik ga misschien hier met de bus naar toe maar wil as zaterdag naar huis gaan samen met Peter.

Na thuiskomst zal ik nog enkele foto´s ophet blogg toevoegen zodat jullienog het een en ander kunnen terug zien. En natuurlijk mijn felbegeerde compostolaat laten zien. Dit is een verkregen bewijs van mijn 8oo klm lopen.

Tot de volgende keer maar dan vanuit Andelst.

Pnel

Zeep van de Gaper en zuurstok roze crocs

Vandaag een hele mooie tocht door Galicie gelopen van Triacastelanaar Sarria en naar Barbadela. Een etappe over groene heuvels, door boerendorpen en over de pas van Alto de Riocabo.Vanochtend gedeeltelijk in de mist gelopen wat hier vaak schijnt voor te komen. Verder veel graniet en grijze leistenen gezien. Ik ben nog ongveer 100 km van Santiago maar heb besloten omnaar Finesterre door te lopendit is nog ongeveer 90 km erbij.

Verder wil ik graag het volgende met jullie delen. Zoals ik al in het begin van mijn camino aangaf was het aanschaffen van kleding en spullen een lang en zorgvuldig traject. Ik heb hierover met verschillend mensen gesproken en diverse handige tips gekregen. Maar soms wil het aanschaffen van spullen wel eens niet zo handig uitpakken!

Zo heb ik een stuk zeep aangeschaft.Met dit stuk zeepzou je werkelijk alleskunnen doen zoals je haren/kleding en jezelf wassen. Ik naar de Gaper in Nijmegen mijn verhaal van de camino vertelt en ja hoor hij had hetstuk zeep van wel 200 jaar oud wat heel geschikt zou zijn. Deze aardige eigenaar haalde, het door mij begeerde stuk zeep en het zag er inderdaad als 200 jaar oud uit. Voor mijn reis het stuk zeep gehalveerdwant elke gram minder te dragen telt niet waar.Ik moet zeggen het zeepje voldoet aan al mijn hoge verwachtingen.Het schuimt als de beste en ik kan er werkelijk alles mee wassen en schoon krijgen. Alleen mijn haar wordt er een beetje hard van maar dat is dan ook alles. Een paar dagen geleden stondik onder de douche en had het stuk zeep in mijn hand. Opeens floepte het uit mijn hand, een bekend probleem met gladde zeep, en ik wilde het snel pakken. Terwijl ik dit deed gleed mn linker been onderuit en verloor hierdoor mn evenwichtop de spekgladde vloer en grijp met mn andere hand de zeepbak. Ik rukte per ongelukhet zeepbakje van de muur. Ik maakte me daar een zwieper en komop een vreemde manier in de douche bak terecht .Mijn benen in een stand die ik nog nooit van mezelf gezien heb maar .... het zeepje in mijn ene hand en in de andere hand het zeepbakje.Gelukkig niets gebroken en geen rare blessures. Met dank aan de Gaper van Nijmegen.

Nog zo´n goede aanschaf ; mijn crocs.

Je kent ze wel, lichtgewicht plastic schoenen, makkelijk voor onder de douche en voor de avonden. De kleur werd zuurstok roze zo leuk passend bij mijn shirt en zakjes door An gemaakt. Je wilt toch leuk gekleurd de camino in niet!Op een avond lag ik in bed en wilde gaan slapen maar... Mijn voeten stonden in vuur en vlam. Het gloeide en en het jeukte en het werd st eeds erger. Ik dacht in eerste instantie; negeren! Denk aan leuke dingen en er is niets aan de hand. Bedenk hierbij dat je op een donkere zaal ligt met andere pelgrims en je wil niemand wakker maken. Maar wat ik ook voor afleiding bedacht het brandende gevoel werd steeds sterker.Het lukte me maar niet om het brandende gevoel te negeren wat ik ook deed. Dus maarmijn bed uit, zaklamp mee en kijken. Mn voeten zagen er rood en gezwollen uit en het jeukte .... Ermee in koud water en daarna creme ´dove´ op gesmeerd(heeft de naam mee dacht ik). Ik ben er tot 2 uur in de nacht mee zoetgeweest. Ik heb bedacht dat het een allergische reactie opmijn blote voeten in de crocs is geweest. Dus nu een andere strategie, sokken aan in de crocs. Immers je wil er toch leuk uitzien op de camino!

Tot de volgende keer.

Liefs Pnel

Waarschijnlijk de zwaarste tocht achter de rug!

Via El Acebo, Molinaseca, Villafranca del Bierzo, Vega de Valcarce, O Cebreiro in Triacastela aangekomen.

Om te beginnen hetzijn twee dagen prachtig wandeldagen geweest; de zon straalde en dan ziet alles er ook zo prachtig uit. De camino wordt er, echt waar, nog mooier van. De tocht van Vega de Valcare naar O Cebreiro is een echte´kuitenbijter´. Ik heb deze in twee geknipt en een overnachting in een prachtige refugio op de berg gemaakt in het plaatsje la Faba. geen internet aldaar maar gewoon de natuur en puur. Na en lange warme dag in La faba aangekomen op 900 meter hoogte. Hier was een refugio met daaraan gekoppeld een klein sfeervol kerkje. In de avond was er een pelgrimsbijeenkomst. De Hospitaleros, een duitse man, sprak daar en andere pelgrims lazen het een en ander voor in hun eigen taal. Als laatste ging er een kaars rond en iedere aanwezigepelgrim kon in het kort wat vertellen. Het was een mooie en bijzondere bijeenkomst waarin een oudere maneen lied over Maria zong; erg aandoenlijk. Natuurlijk een kaarsje aangestoken.

Vandaag de laatste 430 meter van de O. Cebreiro beklommen, een adembenemend uitzicht! Veel foto´s gemaakt maar je weet nu al dat je zo´n groots vergezichtniet goed op een foto kan vangen daarom extra goed in mijn hoofd geprent. Van de gehele tocht zijn voor mij delaatste dagen kwa natuur en omgeving het meest indrukwekkend.Prachtige vergezichten met veel bloeiende planten en indrukwekkende bergen. Heb dan ook regelmatig stil gestaan om te genieten.

Er wordt aan mij gevraagd waar ik zoal aan denk tijdens het lopen. Nu soms aan niets, soms over allerlei zaken die zich voordoen, maak veel verhalen in mijn hoofd enz. enz. De laatste dagen denk ik veel aan mijn vriendinG, zij heeft een zware operatie achter de rug.

Tot de volgende keer.

Ontmoetingen en Cruz de Ferro

lieve allemaal,

Ik heb eigenlijk zoveel te vertellen maar zal bij het begin beginnen. Via Villadangos, Hospital de Orbigo, Astorga, El Ganso, Rabanal del Camino, Foncebadon, El Acebo, Molinaseca, vandaag uitgekomen in Ponferrada.

Met name de laatste dagen de routes naar Astorga en vandaag de route naar Ponferrada waren werkelijk schitterend. Veel stijgen en dalen met prachtige vergezichten. Veel groen, planten in bloei maar natuurlijk ook weer regen. Het saaie meseta achter megelaten. Misschien staan de laatste dagen wel in het teken van bijzondere ontmoetingen. Op weg naar Astorga stond boven op de berg een spaanse meneer. Hij had een kraam bij zich met eten en drinken waar je op donativos basis aan hem geld kon geven.Je raakt in gesprek met mensen en deze meneer gaf aan een droom na te streven.En vertelde hier het een en ander over.De volgende dag ontmoette ik tijdens het koffie drinken, van oorsprong,een Belgische meneer. Hij vertelde me, en dat intrigeert me, dat hij in 2000 de camino liep en erdoor gegrepen werd, mn de vrijheid enhet leven in eigen hand willen nemen waren drijfveren.Beide heren vertelde hun verhaal met veel passie en gedrevenheid. Beide hadden overigens hun eigen huis en haard opgegeven in ruil voor een100 procent anderleven.

Gisteren nog zo´n bijzondere dag. Naar Foncebadon gelopen in de regen. Dit is een piepklein dorpje en in de refugio , met de prachtige naam, Domus Dei terecht gekomen. Hier voerde een kleine Spaanse man met een zeer groot warm hart de septer. Het was steenkoud in het kerkje en er kwamen steeds meer pelgrims aan. Er werd een extra deur in de kerk geopend en matrassen op de vloer gelegd; door Miquelwerden extra slaapplaatsen gemaakt.Ik dacht er plaats voor 22 mensen was maar ik telde er uiteindelijk meer dan 30. Hij stookte de kachel aan enje voelde je welkom.In het Spaans werd er van alles uitgelegd voor mij niet te volgen. Om 18.00 uur werd er een start gemaakt om gezamelijk te koken en zo geschiedde. Taken werdentoebedeeld; ik mocht groente snijden. We kregen, van Miquel, zeer preciese en uitgebeide instructies hoe en op welke manier wat te doen. Miguel deed het voor en wij na.Eigen initiatief werd niet gewaardeerd. Alles volgens de regels van Miquel en je deed dat dan ook! Het bijzondere was dat iedereen een taak kreeg, niet waagde zich hier niet aan te houden, de sfeer was warm en vriendelijk. Omprecies 20.00 uur stond er een heerlijke maaltijd, spaghetti met saladewijn en brood op tafel.Later op de avond verscheen Miguel als een tempelier (ridder). (Dit heeft in deze streek een belangrijke historie gehad).Hij droeg in het Spaans iets op en maakte en kroonde een jonkvrouw tot ridder. Kortom een avondvullend programma. De nacht was behoorlijk koud maarde volgende dagwerden we om 6.30 uur door gregoriaanse muziek gewekt. Heb hier heerlijk naar liggen luisteren en het was doodstil. Miguel maakte er een bijziondere avond en overnachting van.

Vandaag, tijdens de wandeling, een steentje gelegd bij het Cruz de Ferro (ijzeren kruis) . Dit is een gemarkeerde plaats op 1504 meter hoogte (na Foncebadon) wat, zoals ik al eerder aangaf, een hele mooiewandeltocht is.Pelgrims leggen daar symbolisch,een van huis mee gebrachte steent(je). Je zou kunnen zeggendoor de steente leggenontdoe je je van een bepaalde last.(symboliek) Pelgrims doen dit dan ook massaal.Er liggen heel veel stenen!!

Voor alle duidelijkhied ik heb nog ongeveer 211 km te gaan en heb er ongeveer 565 km gelopen.

Tot de volgende keer.

Pieternel

´Pelgrimsvirus´

Lieve allemaal,

Ja hoor daar was het dan gegrependoor ; het pelgrimsvirus.Spugen, hoofdpijn en niet lekker zijn. VanVillarente naar Leonnaar het plaatsje la Virgen del Camino gelopen en gelukkig op sleeptouw genomen door Marleen. Ik stond in de morgen op en voelde me niet al te best. Het werd er in de loop de dag niet beter op. Wel nog de prachtige kathedraal van Leon bekeken natuurlijk regende het de gehele dag. Ik moet zeggen de dagen ervoor warenwe bijzondere lemenen ondergrondse huizen gepasseerd kenmerkend voor de streek waar we liepen. Waar we ook keken er waren uitgestrekte vlakten met akkers, prachtige wolkenluchten en een eentonig landschap. Gelukkig liep ik met Marleen wat me dus echt geholpen heeft om het plaatsje te bereiken. Aangekomen in de refugio kon ik te bedde en ben daar een dag extra gebleven. Dit is mogelijk bij ziekte. Ik kon lekker slapen en gisteren op het einde van de dag ook weer, samen met andere pelgrims, koken en eten. Marleen is de volgende dag weer verder gegaan. Ik was er op het eind van de dag weer bovenop. Misschien ook wel een beetje oververmoeid en is een rustdag welnoodzakelijk. (Peter ik zal eraan denken en nog beter naar je luisteren!!!!!)

Zo vandaag 5 mei, op de verjaardag van mijn zus, weer met (Oosterrijkse) Peter gewandeld.Met enige regelmaat zie je weer vele pelñgrims terug.Weer helemaal herstelt anda lot off energie. Was gezellig en we hebben demooiealternatieve routenaar Hospital de Orbigo genomen.Als je het plaatsje binneloopt zie je een lange brug waar zich een beroemd verhaal heeft voorgedaan.Het heeft met een ridderen een gelofte aan een dame te maken.

De oorspronkelijke route liep naast de autobaan dus niet zo aantrekkelijk. We hebben de kerk in (Villar de Mazarife) bezocht waar de apostel Jacobusgewijdwerd. Er was ook een prachtig mozaiek van een plaatselijke kunstenaar te zien. Op de kerktoren broedde enkele ooievaars,mooi he! Tijdens de wandeling konden we in de verte de Montes des Leon zien. Een bergketen bedekt met sneeuw.(As en Gerda opgelet! ) Binnenkort moet ik stijle en hoge klims maken van respectievelijk 1504 meter en 1330 meter. Met name de laatste heeft een hoog stijgingspercentage. Een nieuwe uitdaging dus.

De uitdagingen blijvenkomen ook al zijn ze nog zo klein. Ondertussen heb ik nog zo ongeveer 270 km te gaan. Ik weet nog niet of ik naar Finesterre ga. Dit is nog 90 km na Santiago en men noemt het het einde van de wereld.Als pelgrim kan je niet verder gaan want je loopt tegen de oceaan aan. Vroeger verbrande de pelgrims daar kun kledij. Tegenwoordig springt men soms in de oceaan of gooit men een geschreven boodschap in de oceaan. Ik kijk nog wel of ik hier naar toe ga, wacht af!

Zo mensen tot de volgende keer en blijf schrijven

Annemiek, jou pelgrimsmissie is ten einde goed gedaan.

Daar is ie dan de zon!

Lieve allemaal,

Joepie wat heb ik vandaag genoten van de Spaanse zon!Vanochtend al vroeg met de Nederlandse Marleen op pad; 7.30 uur aan aan de wandel. Het gras was licht bevroren maar geen wolkje aan de lucht. Heerlijk buiten, wederom het ritme van de stokken, de koekoek en heel veel ooievaars hier. Op bijna elke kerktoren zie je wel een aantal nesten met ooievaars en hun jongen. Een prachtig gezicht en dat belooft voor Nederland heel veel goeds. (Ik denk overigens wel dat de Tielsestraat 199 voorbij wordt gevlogen).

Voor het eerst zonnebrandmiddel gebruikt en mijn zonnebril. Een goed voorteken he voor de komendetijd alhoewel ik ook begreep dat er morgen regen komt. Ik zie wel, dit was vandaag en dus genoten.

Verder ben ik al over de helft van mijn tocht. Een paar oplettende volgers deelde me dit al mede. Als het goed is heb ik nu zo ongeveer 460 km gelopen en heb er nog ongeveer 300 te gaan. Ik kan het zelf bijna niet geloven maar het is real. Ik ben overigens via Ledigos, Bercianos del Real camino, El Burgo Ranero, Reliegos in Villarente aangekomen. Ik merk goed in het ritme te zitten van slapen, eten en lopen slapen etc. Het ritme kruipt in je lijf en mind en dat werkt goed voor mij.(Peter let op) Ik geniet van het niet hoeven koken en denk dit bij thuiskomst maar voort te zetten; bevalt me goed. Verder kan je tijdens het lopen denken en dingen meer van een afstand bekijken.Prettige bezigheid. Wat ik leuk vindis kijken wie ik tegenkom en maar te zien waar ik in de middag terecht kom.Ik probeer zo rond 15.00 uur een slaapplaats te vinden; heb dan al een aantal wandeluren op zitten. Meestal tussen de 6 en 8 uur. De ene refugio is de andere niet maar elke plaats heeft wel weer iets aardigs.. Natuurlijk bezoek ik kerken en steek kaarsjes aan voor iedereen die het kan gebruiken en dat zijn we allemaal niet?Nee deze pelegrena is uiterst tevreden en geniet ervan. Ik wacht eigenlijk op mijn eerste dip of andere ongemakken . Iedereen krijgt er minstens een dus waarom ik niet; ik wacht af.

Verder zie ik weer neiuwe volgers en geniet ik van jullie berichten. Helaas krijg ik de mailadressen niet te zien. Ik kan dus volgers toevoegen als ik het mailadres heb. Misschien via een sms ?

Veel liefs allemaal tot het volgende bericht

De Weg en de Was

Beste allemaal,

Vandaag in Carrion los Condos aangekomen. Een tocht van 25 km door het ietwat saaie meseta gebied. Dit is een soort van hoogvlakte die doorsneden wordt door steile dalen. Wordt door anderen saai en geestdodend genoemd. Ik heb geprobeerd er wat van te maken door een meer gevarieerde route te lopen naast een rivier en dat is gelukt. Nog erg glad en glibberig van de eerdere regen maar het was de gehele dag droog!!! In de ochtend al vroeg op pad gegaan zo omstreeks 7.30 uur. Dit zijn de mooiste momenten van de dag, de ochtend. Stilte, lopend in een soort van telgang met je stokken, tikkend op de grond. Luisterend en kijkend naar de vogels en genietend van de rust. Dat is het leven van deze pelegrina. Verder een mooie kerk in Fromista bezocht. Deze staat bekend vanwege het beeldhouwwerk 350 kragenstenen die het dak ondersteunen. Deze zijn versierd met menselijke figuren en dierenkoppen. Een prachtige kerk alleen was deze om 9.00 uur nog gesloten.

Omstreeks 14.00 uur gearriveerd in de refugio. Het klooster van Monasterio de Santa Clara. Werd door een echte zuster, non, ontvangen en ingeschreven. Een prachtige slaapplaats waar, zoals het hoort, mannen en vrouwen aparte slaapzalen, douches en toiletten hebben. Overigens de eerste plaats waar ik dit tegen kom.

Graag wil ik nog iets vertellen over de weg en de was.

Als je in Spanje naar de weg vraagt en soms is dit nodig in de stad mn om te weten waar de refugios zijn, dan krijg je het volgende fenomeen voorgeschoteld. Je vraagt de weg aan iemand. Deze begint druk te gebaren en te wijzen naar een bepaalde richting. Want men wil altijd pelgrims helpen. Even later komt er nog iemand bij en die begint eveneens druk gebarend te wijzen maar dan naar een andererichting. Voor je het weet staan er 4 of 5 mensen druk met elkaar te overleggen en vooral elkaar te overtuigen. Het lijkt soms of er ruzie ontstaat maar nee dit is zoals het gaat. Ik ga dan in de ruststand en wacht af. Dit alles kan best 5 minuten of langer duren tot er een ander bij komt en dan gedecideerd een richting aan wijst. Vervolgens wordt er geknikt en mij een goede camino toegewenst. Het klopt dan en ik kom bij de juiste refugio uit. Prachtig niet.

De Was. Eergisteren had ik was, veel zat onder de modder en wilde in derefugio de was laten doen.Geen probleem werd mij vertelt dat was goed mogelijk. Samen met 2 anderen pelgrims kleding verzameltom zode kosten hoofdelijk om te slaan.Ik bracht het geheel bij de spaanse wasdame en zij beloofde mij dat het om 17.00,uur dezelfde dag klaar zou zijn. Jullie raden het al niets was klaar het stond nog vies in de tas.De wasdameraakte lichtelijk in paniek maar geen nood ik kon wachten. Het zou die avond om 21.00 uur klaar zijn. Ook om 21.00 uur was er geen was. Sterker nog de tas met was bleek zoek.Ik moet zeggen de gehele situatie kwam mij nogal chaotisch over. Kon geen goed was en beheer systeem bij deze was mevrouw ontdekken. Maar met veel vertouwen in de mensheid ben ik rustig gaan slapen want de volgende ochtend om 7.00 uur zou het euvel verholpen zijn, werd mij medegedeeld.Na een goede nachtrust ben ik wederom op zoek gegaannaar onze schone, droge kleding. Ik kreeg een tas in mijn handen geduwd maar herkende er geen enkel kledingstuk van en maakte haar dat duidelijk. Ze sprong op, rende naar buiten en kwam warempelmet de juiste schone en drogewas terug.Ik was verbaasd dat het gelukt was. Lachen niet, eind goed al goed.

Tot de volgende keer liefs pieternel