Regen, wind, regen en modder

Lieve allemaal

Het is zoals de titel het aangeeft. zeer slecht weer voor een pelegrena. Afgelopen dag was hier en beste storm die veel regen en wind met zich meebracht. Twee dagen met handschoenen en poncho gewandeld zo ook vandaag. Je trekt de poncho in de morgen aan en doet deze uit wanneer je in de refugio aankomt. Alles nat en klam. Ik merk om me heen dat er pelgrims ziek worden kan ook niet anders. Tot nu toe heb ik geluk. Ook vandaag een regendag, de wegen zijn nat en het lijkt wel ´wadlopen´; slik en modder. Ja het leven van een pelgrim gaat niet over geplaveide wegen zullen we maar zeggen. Maar zoals jullie weten komt na regen zonneschijn.

Burgos beken; een prachtig oude stad met een onwaarschijnljk mooie kathedraal. Zeer indrukwekkend met veel goud, kunst en prachtige glas in lood ramen. Zoals ik al eerder aangaf had ik een dag rust genomen om het een en ander te bekijken. In een hotel geslapen. Je kan als pelgrim maar een nacht in een refugio slapen en niet twee nachten, (behalve als je ziek bent) vandaar de uitwijk naar een hotel. Hierna van Burgos naar Hontana gelopen en vandaag van Hontana naar Boadilla del Camino, een klein gehuchtje. Ik gaf in eerdere verhalen aan dat het gevoel van pelgrim zijn met anderen een saamhorigheid geeft. Vanochtend is dit gevoel wel wat op de proef gesteld. Er gebeurde iets vervelends. Elly, uit Australia werd wakker en merkte dat er geld uit haar buidel was gestolen. Ze was hierdoor erg van slag en wij natuurlijk met haar. Het meest vervelend is wel dat vertrouwen geschaad is. Elly was dan ook erg van slag. Ja, that is life zo gaat het ook onder pelgrims.

Ik wil jullie danken voor jullie lieve berichten en reacties ik geniet er echt van. En opa Piet zorg maar voor veel courgettes zodat we er van de zomer van kunnen genieten en ook een dikke kus voor oma.

Liefs voor allemaal; het gaat hier goed.

Kippen in de kathedraal en door de pastoor gered

lieve allemaal.

Hier het verhaal van de prachtige kathedraal van Santo Domingo de la Calzada. (Een even mooie naam niet?)

Het is een geweldig mooie kerk met een nog mooiere legende. Er is een kippenhok in de kerk op wel 3 meter hoogte tegen een muur aangebouwd.

Het zijn overigens dikke witte kippen en niet zo makkelijk te zien vanaf de grond.

Hier komt de legende.

Een pelgrimsechtpaar met zoon kwam in Santo Domingo aan om te pelgrimeren. Een dienstmeisje vond de zoon erg leuk maar zoon had geen belangstelling voor het meisje. Het dienstmeisje nam wraak en stopte een zilveren beker in de tas van de jongen en verraadde hem. De jongen werd berecht, veroordeeld en opgehangen. De ouders waren erg verdrietig en klaagde bij de apostel in Santiago de Com. Toen zij weer terug kwam bleek dat hun zoon nog leefde, een apostel had hem ondersteund zodat de zoon niet gestikt was. Nadat de zoon was bevrijd snelde iemand naar de bisschop om het verhaal te doen en deze wilde net aan zijn maaltijd beginnen; een gebraken kip en haan. Hij hoorde het ongelovige verhaal en zei: ´dat beest zal nog eerder vleugels krijgen dan dat het waar kan zijn´. Jullie raadde het al, de haan en kip kregen vleugels. De haan kraaide en de kip vloog van zijn bord. Prachtige legende niet?

Nu ben ik minstens een uur in de kerk geweest en heb de haan niet horen kraaien. Het toeval wil dat ik die nacht in een refugio sliep wat uitkeek op het kippenhok. In de ochtend kraaide de haan wel dus.........

23-4 Gewandeld naar Belorado er heel veel tegenwind gehad. Het waaide ontzettend hard je kon tegen de wind leunen, hierdoor werd het een pittige wandeling. Een heel leuke refugio gevonden in de kerk van Santa Maria. Een verbouwd gedeelte waar wij sliepen en waar de pastooor nog de septer zwaait. Het werd beheerd door 2 aardige, op leeftijd zijnde mannen, die heel erg hun best deden; een prima plek. In de avond in het dorpje gegeten met 2 Nederlanders en gezellig zitten praten.Op 22.00 uur moesten we weer in de Refugio terug zijn en we waren om 21.45 retour maar.... Alles dicht, geen licht en daar stonden we met zijn drieeen. Roepen, op deuren kloppen, steentjes tegen ruiten gooien. Ja wat je allemaal zo doet om binnen te komen. Geen reactie van niemand. Gelukkig had de Nederlandse dame een telefoonummer van de refugio. Een spaanse meneer nam op, verhaal uitgelegd in de hoop dat het overkwam en dat we naar binnen wilden. Maar of hij het verhaal begreep? We grapte al dan maar onder de brug. Even later kwam er een auto aangesneld en wie stapte daar uit, ja hoor de pastoor. Hij opende de refugio en wij konden naar binnen enhebben hem wel duizend keer bedankt. In dit geval kwam ´de zegen´ met een witte auto; gered door de pastoor!

24-4 Aangekomen in Ages, zo´n 20 km voor Burgos. Hier loop ik morgen naar toe en blijf daar een extra dag om te chillen, rustig rond te kijken en even niet te lopen.

Tot na Burgos.

maria en meer!

Lieve allemaal. Het gaat hier goed.

Om te beginnen vandaag aangekomen in Santa Domingo de la Calzade. Ga straks op weg naar de beroemde katedraal met de kippen.

Resume van de laatste dagen. Via Viane , Navarrete, Najera aangekomen in Santa Domongo de la Calzada.Ik ga straks naar de beroemde Kathedraal met de kippen kijken.

Het is afgelopendagen goed gegaan. Voel me trouwens een echte pelegrena omdat ik een bijna blaar heb gelopen maar compeed doet wonderen.

Een paar dagen gelden werd een loopmaat ziek; christiaan. Spugen enz. Als goede pelgrims kijktieder in zijn prive apotheeken werd hij volgestopt met allles wat helend zou kunnen zijn. Ik sliep toevallig bij hem op de kamer en was er de nacht enigzinsmee bezig. (ik niet alleen hoor) Ik voelde me net Florence Nightengale je weet wel die met de lamp. De volgende dag hem op sleeptouw genomen alleen .......ben nu mijn eigen zaklampje kwijt geraakt.

De tochten zijn erg mooi, het landschap de kerken etc. De laatste twee dagen mijn eigen schaduw gezien dus dat betekend zon. Maar het blijft wat koud.

Het landschap veranderd, ik ben nu in de rioja streek angekomen je weet wel van de wijn. Je ziet overal uitgesterkte wijnvelden; prachtig gezicht. Ik merk wel meer behoefte te hebben om alleen te lopen en zo met mijn gedachten en de omgeving bezig te zijn, dat geeft rust en ontspanning. Je loopt misschien wel in elkaar zicht maar je bent wel wat meer op jezelf. Ik merk dat ik zing; Elone het is niet meer lalalala maar iets van its a long way to Santiago its a long way to go! heerlijk om te doen.Ook is het heerlijk om naar andere geluiden te luisteren zoals het ruisen van de wind, vogels die fluiten, en het tikken van mijn loopstokken. Dit geeft een bepaald ritme waarop je lekker kan lopen. Jullie zien wel ik maak vorderingen.

Ik heb overigens een nacht in een hotel geslapen om even en moment voor mezelf te heben zonder de anderen maar... Ik miste (durf het bijna niet te zeggen) de slaapgeluiden van mijn mede broeders en zusters. Ik kon het bijna zelf niet geloven maar het slapen in een hotel brengt mij verder weg van het pelgrim gevoel ; ik kan dat gevoel niet goed omschrijven maar het heeft iets van saamhorigheid .

Zo wil ik ook nog wel een bijzonder moment met jullie delen. Bij aankomst in (ik dacht logrona) zit er een zekere (beroemde) Maria , een ouderedameonder haar vijgenboom, buiten aan een tafeltje; zo´n oude Spaanse dame die je je ook voorstelt; donker gekleed. Zij is vriendelijk en je kan bij haar allerlei dingen kopen zoals rozenkrans enz. Je krijgt van haar en pelgrimsstempel waarvoor je haar dan weer geld geeft.Op dat moment kwam Huge (Uit Ierland) en hij begon een prachtig lied over Maria te zingen; kippenvel!.

Wel kregenwe de laatste 2 km ¨de zegen van boven¨; wederom poncho weer en Huge bleef gewoon doorzingen..

Lieve mensen tot de volgende keer.

Ik lees overingens jullie berichten met vvel plezier en alle anderen berichten ook!

maria en meer!

Lieve allemaal. Het gaat hier goed.

Om te beginnen vandaag aangekomen in Santa Domingo de la calzade. Ga straks op weg naar de beroemde katedraal met de kippen.

Resume van de laatste dagen. Via Viane , Navarrete, Najera aangekomen in Santa Domongo de la Calzada.Ik ga stratks naar de beroemde Kathedraal met de kippen kijken.

Het is afgelopendagen goed gegaan. Voel me trouwens een echte pelegrena omdat ik een bijna blaar heb gelopen maar compeed doet wonderen.

Een paar dagen gelden werd een loopmaat ziek; christiaan. Spugen enz. Als goede pelgrims kijktieder in zijn prive apotheeken werd hij volgestopt met allles wat helend zou kunnen zijn. Ik sliep toevallig bij hem op de kamer en was er de nacht druk mee. (ik niet alleen hoor) Ik voelde me net Florence Nightengale je weet wel die met de lamp. De volgende dag hem op sleeptouw genomen alleen .......ben nu mijn eigen zaklampje kwijt geraakt.

De tochten zijn erg mooi, het alndschap de kerken etc. De laaste twee dagen mijn eigen schaduw gezien dus dat betekend zon. Maar het blijft wat koud.

Het landschap veranderd, ik ben nu in de roija stereek angekomen je weet wel van de wijn. Je ziet overal uitgesterkte wijnvelden; prachtig gezicht. Ik merk wel meer behoefte te heben om alleen te lopen en zo met mijn gedachten en de omgeving bezit te zijn. dat geeft rust en ontspanning. Je loopt misschien wel in elkaar zicht maar je bent wel wat meer op jezelf. Ik merk dat ik zing; Elone het is niet meer lalalala maar iets van its a long way to Santiago its a long way to go! heerlijk om te doen.Ook is het heerlijk om naar andere geluiden te luisteren zoals het ruisen van de wind, vogels die fluiten, en het tikken van mijn loopstokken. Dit geeft een bepaald ritme waarop je lekker kan lopen. Jullie zien wel ik maak vorderingen.

Ik heb overigens een nacht in een hotel geslapen om even en moment voor mezelf te heben zonder de anderen maar... Ik miste (durf het bijna niet te zeggen) de slaapgeluiden van mijn mede broeders en zusters. Ik kon het bijna zelf niet geloven maar het slapen in een hotel brengt mij verder weg van het pelgrim gevoel ; ik kan dat gevoel niet goed omschrijven maar het heeft iets van saamhorigheid .

Zo wil ik ook nog wel een bijzonder moment met jullie delen. Bij aankomst in (ik dacht logrona) zit er een zekere Maria , een ouderedameonder haar vijgenboom, buiten aan een tafeltje; zo´n oude Spaanse dame die je je ook voorstelt; donker gekleed. Zij is vriendelijk en je kan bij haar allerlei dingen kopen zoals rozemkrans enz. Je krijgt van har en pelgrimsstempel en geeft haar hier geld voor. Op dat momnet kwam Huge 8Uit Ierland) en hij begon een prachtig lied over Maria te zingen; kippenvel! mooi he zo´n gebeurtenis.

Wel kregenwe de laatste 2 km de zegen van boven; wederom poncho weer en Huge bleef gewoon doorzingen..

Lachen taal en computer

Hier ben ik weer.

Ja ik ben nu op een echte spaanse computer aan het tikkenmet zonder letters. Ben benieuwd hoe dit gaat. Bij voorbaat excuus voor als het niet te lezen is. Trouwens vorige keer ben ik wel 5x uit het systeem geknikkerd. Het spaans internetsysteemheeft regelmatig problemen maar ik houd vol dus hier gaat ie!.

Het gaat goed, vandaag in Los Acros aangekomen. Je ziet wel steeds meer pelgrims met blessures; zere voeten, blaren, knienen die het niet goed doen enz.Vandaag voel ik ook mijn voeten en merk dat elke dag lopeneen beetje voetzeer gaat geven. (Guus) we hebben prachtige kerken gezien, met een rijk aan historie; prachtig, je kan op elke plaats wel uren blijven maarja de ´show must go on´.Gisteren in Estella gingen we zo´n kerk binnen met veel pracht en praal. Ook ik heb voor iedereen die het wil en kan gebruiken kaarsjes aangestoken met gedachten en ter ondersteuning. Ik weet dat ook vele het voor mij doen, dank hiervoor.

We kwamen daar in de kerk aan en wat opvalt is dat de Spanjaarden zich zeer gelovig gedragen en erg vriendelijk naar pelgrims zijn. In de kerk kwam een vrouw naar me toe en begon al fluisternd in het spaans te vertellen en te wijzen naar een heel groot scherm waar een soort van powerpoint opstond. Niet passend zon scherm in zon mooie kerk. Wat ik uiteindelijk begreep was dat er een begrafenis op komst was en ik vriendelijk verzocht werd het pand te verlaten, zo geschiedde.

Zoals ik al eerder aangaf praat je met iedereen, met of zonder handen en voeten.

Zo raakte in verwikkeld in een gesprek over het boek van Habe Kerkeling (ik weet niet of ik zijn naam goed schrijf). Natuurlijk heb ik, ook als goede pelgrim,zijn boek gelezen. Heidivertelde me dat de schrijver een dame ontmoette die het jaar ervoor met haar dochter de camino gedeeltelijk had gelopen. Ze moesten de camino beeindigen vanwege een ernstige ziekte van deze dochter. Het jaar hierop liep de moeder, alleen, de tocht, dochter bleek inmiddelsoverleden. Triest natuurlijk maar wat mij intrigeerde was dat Heidi vertelde dat de dochter met een monkey liep. Ik dacht hoe groot moet die aap dan wel niet geweest zijn, en hoeveel bagage droeg deze aap enz. enz. Ik vroeg haar ook hoe groot was deze aap en zij keek me met grote ogen aan en vertelde nou gewoon normaal. Dit gng zo nog even door!. Plotseling begon ze erg te lachen en zei dat ze een donkey bedoelde en niet een monkey. Dat doet taal dus en het zijn erge leuke misverstanden.

Vanavond weer eten en het klopt Jan men eet hier erg laat. Als pelegrina wil je graag op tijd je bordje hebbenen dat valt niet mee. Dus opnieuw proberen.

Liefs tot de volgende keer.

Refugio en nog meer

Vandaag van Pamplona naar Puente la Reina gelopen.

Het was droog, ja jullie lezen het goed en niet koud, de eerste meer confortabele dag. Van Heidi afscheid genomen zij isin Pamplona achter gebleven om de stad te bekijken. Samen met Duitse Christiaan op weg gegaan. Het ontmoeten van andere pelgrims gaat makkelijk en iedereeen maakt met iedereen wel een praatje.

De tocht vandaag was bijzonder mooi. Aan de ene kant de besneeuwde Pyreneen en de andere kant de groene minder hoge bergen van de Navarra. Ik heb regelmatig stil gestaan om van de uitzichten te genieten. Zo ook van kerken en andere bijzienswaardigheden. De reisgids is hierbijzonder hulpvaardig bij.

Graag wil ik iets kwijt over de refugios. Ik heb er nu verschillende gehad . Er zijn er met erg veel slaapplaatsen, soms 120 en met minder slaapplaatsen 10 bijvoorbeeld. Je slaapt in stapelbedden en vaak met meerdere op een kamer. (gert) Dank voor de oordoppen. Ik wist niet dat er zoveel verschillende slaapgeluiden zijn.Diege die de refugios beheren zijn tot nu bijzonder aardige dames en heren.Maar er zijn duidelijk algemeenheden te ontdekken, zo ook rond het slapen.Na de maaltijden, ( met voldoende wijn) gaat iedereen naar bed. Je eet hier later zo rond 19.30 uur. Iedereen ligt er dus vroeg in en om 22.00 uur gaan alle lichten uit. Het lijkt soms op een jeugdherberg maar dan meer voor ouderen.

Wat me opvalt is dat om 6.00 uur , god nows why, alle lichtenplotseling aanspringenen er een grote bedrijvigheid ontstaat. Al mijn broeders en zuster gaan zich wassen, aankleden tassen pakken enz. Vanaf7.00 uur is het eten en om 8.00 uur moet iedereen de kamer verlaten hebben; dit is een geschereven wet, het lijkt wel een wedstrijd van: ´wie ishet eerste op de camino.

Vanochtend was het helemaal te dol. Herr Harold (de eigenaar van de refugio) zette exact om 6.00 uur zijn keel wagenwijd open en zong keihard een Duits lied, ik moet wel zeggen dat hij goed kon zingen. Ik schrok me wild. Dit schijnt hij elke ochtend te doen en wekt op deze manier zijn pelgrims. Ik moet zeggen dat dat goed gelukt was. Alle gekheid op een stokje. Ik geniet van het pelgrim zijn,kijken wat de dag je brengt. Gelukkig doen mijn voeten en benen het goed en ervaar ik tot nu toe heb geen lichamelijke problemen. Tot het volgende nieuwsblok.

Liefs van mij.

15-5 Barre tocht

Lieve allemaal,

Van Roncesvalles naar Zuberi gelopen en het was weer heel veel sneeuw; echt ongelooflijk.

Sneeuw en nog meer sneeuw

lieve allemaal.

Op de eerste plaats dank voor jullie reacties die ik met heel veel plezier lees. Doet de pelgrimade goed!

Zoals jullie merken heb ik een internet cafe gevonden en wel in de refugio in Roncesvalle. Hier dus gearriveerd in eennet geopende refugio; het is eenprachtig gerestaureerdgebouw lijkendop een klooster.

Vandaag de tweede tocht gehad. Gisteren na 2 uur gearriveerd hetwas een stijle maar snelle klim. Veel pelgrimades daar ontmoet. De plaatsen waar men vandaan komt oa: Zuid-Afrika, Spanje, Frankrijk, Duitsland, Amerika en nog veel meer. Heb tot nog toe geen Nederlanders ontmoet. Wel eenbijzonder aardigeDuitse dame van mijn leeftijd waarmee ik vandaag samen heb gelopen. Men zegt de zwaartste tocht van de camino.

Vanochtend vetrokken rond 8.00 uur in de regen. Het was een pittige maar prachtige tocht. Route de Napolleon over de bergkam. (Ik heb mijn boekje in mijn slaaplaats laten liggen dus kan even niet alle cols en namen noemen die we gepasseerd zijn) . Het sneeuwde en sneewde en het was er koud maar prachtig. Ik denk wel 3a4 uur in de sneeuw gelopen te hebben en gek genoeg genoten van elke stap. Klinkt bijna ongelooflijk he.Stel je eens voor wandelend met stokken, poncho, wanten, buff in de sneeuw en mist op de cols, zoekend naar de juiste weg en glibberend naar beneden.Prachtig gekelurde regenkleding van anderen Hoezo goed weer in Spanje? Gelukkig was er op de col een shelterhut waar we ons brood konden eten. Hierbij ontstaat een ritueel van poncho uit, en dat is een gedoe hierbij heb je hulp van anderen nodig.Als goede pelgrim help je je medebroeders en zuster.Je voelt en ervaart veelsaamhorigheid.

Deze dag is goed verlopen. Vanavond om 18.00 uur is er een mis die ik ga bezoeken. Kan geen kwaad zou mn moeder gezegd hebben.hierna eten en dan op tijd naar bed. En morgen weer vroeg op voor de volgende tocht.

Ik probeer de kaart (onderdeel staat naast verhalen en foto,sop de begin pagina)in te vullen zodat julliede tocht kunnen volgen.

Lieve groet van Pieternel